. .....اندر احوال بیمارستان...
امروز برای ادامۀ
در مان به بیمارستان رفتم....موضوع مهم این بحث نحوۀ برخورد مسئولین بیمارستان با بیمار
است...در قانون ترکیه هر بیماری که از در بیمارستان وارد شد..مسئولین پذیرش بیمار با دریافت (ت – ج که همان کد ملی ست)موظف به پذیرش
او هستند و تا پایان درمان بیمار...حتی در صورت نیاز به عمل جراحی او را مداوا می کنند....پس
از پایان درمان اگر بیمار بیمه باشد ازطریق بیمه اقدام و هزینه اش را دریافت می کنند..
واگر بیمه نباشد...اگر بیمار توانائی پرداخت هزینۀ بیمارستان را داشته باشد به صورت
نقدی و اگر توان پرداخت نداشته باشد..هزینۀ بیمارستانش را به صورت اقساطی از او دریافت
می کنند.. این کار ارزشمند متاسفانه
در ایران اجرا نمی شَود
.البته اتباع
خارجی هم کاملا مداوا می شوند و اگر آنها هم پول نداشته باشند به بیمارستان بدهکار
می شوند و اگر قبل از خروج از کشور ترکیه آنرا پرداخت نکنند..به عنوان بدهکار از
خروج او جلوگیری می کنند..لازم به ذکر است که حق ویزیت پزشکان هم همراه خرید نسخه
محاسبه می شود..و اگر بیماری از خرید دارو منصرف شود یا به هردلیلی نسخه اش را
نگیرد ..او هم پول ویزیت بدهکار می شود...برای نمونه یکی از ایرانیان از طریق
سازمان ملل بلیط کشور سوم داشت و در لحظۀ سوار شدن مسئولین فرودگاه ترکیه مانع از
خروج او شدند..متاسفانه در این مرحله نه مقدار بدهی را اعلام می کنند...نه مرجعی
در فرودگاه این مشکل را حل می کند و شخص بدهکار باید دربه در دنبال طلبکارش
بگردد...این ایرانی هم مجبور شده بود که همسر و فرزندانش را با همان پرواز
بفرستد...و پس از چند روز دویدن معلوم شد که فقط 21 لیر بابت ویزیت دکتر بدهکار
بود...او به خاطر این مبلغ ناچیز اولا مجبور شد یکماه دیگر در ترکیه بماند...ثانیا
پول بلیط مرحلۀ دوم را خودش پرداخت نمود...
...
در هر صورت من پس از ویزیت دکتر برای آزمایش خون
وعکسبرداری رفتم...معمولا جواب این کارها ساعت 3 بعد از ظهر از طریق کامپیوتر به
اتاق دکتر منتقل می شود..و دکتر پس از کنترل مدارک اقدامات بعدی را انجام می
دهد...
دکتر فیزیک پس از معاینه برایم نسخه ای نوشت و
از من خواست که سری هم به دکتر ارتوپدی بزنم.دکتر ارتوپد هم پس از معاینه ودیدن
عکسها و کنترل داروها در یک برگ کاغذ اسم
داروئی (آمپول) را نوشت و از من خواست پس از پایان دورۀ مصرف دارو 2 عدد از این
آمپولها را بگیرم . به ایشان مراجعه کنم...لازم به ذکر است که در ترکیه...آمپول را
هم خود دکترها می زنند...
من پس از خروج از بیمارستان به داروخانه مراجعه
کردم و نسخۀ دکتر فیزیک و نسخۀ دست نویس دکتر ارتوپد را تحویل دادم...
پس از چند دقیقه داروها حاضر شد..و دکتر
داروخانه در حال نوشتن دستور مصرف بود که ناگهان فکری از ذهنم گذشت و از دکتر مبلغ
داروها را پرسیدم...دکتر به ماشین حساب مراجعه کرد و پس از لحظاتی گفت...601
لیر....
با خود گفتم..حتما دکتر اشتباه کرده...دو بره
پرسیدم و خانم دکتر این بار با لحن مطمئن
تری گفت...601 لیر...شما 600 لیر بدهید.. گفتم چطور 600 لیر؟...گفت این آمپولها
هرکدام289 لیر می شود..جمعا 578 لیر...23 لیر هم پول بقیۀ داروها می شود که یکی از
آنها غیر بیمه است...پرسیدم..کدامش غیر بیمه است و مبلغش چقدر است..او یک بستۀ
داروئی را نشان داد و گفت که این مسکن است و شامل بیمه نمی شود...من از خرید مسکن
هم منصرف شدم و با پرداخت 13 لیر الباقی داروها را گرفتم...
وقتی به منزل آمدم..خودم شخصا آتل پلیم را باز
کردم که از پماد تجویز شده استفاده کنم...در این حال به یاد یک ایرانی افتادم که
پارسال به علت ناتوان بودن در خرید دارو در این کشور غریبانه مرد..وچون خانواده اش
توان پرداخت مبلغ 4500لیر برای انتقال جنازه به ایران را نداشتند..در همین اسکی
شهر دفن شد..
من در حال باز کردن آتل پایم این رباعی را در
وصف حال ایرانیان غریب نوشتم...
ای آنکه شدی به فقر و در غربت اسیر
بر جور زمانه حالیا خرده مگیر
گر نیست ترا برای درمان پولی
یا درد بکش هیچ نگو..یا که بمیر
علیرضا پوربزرگ وافی 31/8/2015 اسکی شهر ترکیه.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر