من توبه کردم
....
چندی پیش به طور اتفاقی متوجه پستی در یکی از صفحات فراوان فیسبوک شدم که نشان می داد با هدف مسابقه ی شعر منتشر شده است..در مقام یک شاعر و کارشناس شعر که کارم بیشتر تصحیح دواوین شعراست..علاقمند شدم که مروری بر همان پست داشته باشم...پستی که پر از کامنت های شعری بود...اولین کامنت را که خواندم متوجه شدم شعر دارای اشکال وزنی ست..دومی و سومی هم همینطور...اما در زیر کامنتها بی آنکه اشاره ای به مشکل شعر ارسالی داشته باشند....ادمین یا ادمین های گروه شروع به تقدیر از نویسنده ی شعر کرده بودند..با دیدن این ایرادهای فاحش تصمیم گرفتم به ریشه ی مطلب مراجعه کنم...شعر متوسطی از یکی از ادمین ها نوشته شده بود..تقطیع شده بود...کلمه ی قافیه (به جای حرف قافیه) نوشته شده بود و....
در اولین نگاه متوجه ایراد تقطیع و مشخص نمودن حرف قافیه (روی) شدم و به احترام شعر و ادبیات متن موجه و محترمانه ای نوشتم و حرف قافیه را توضیح دادم و اشاره کردم که تقطیع ادمین ها اشتباه است...
در مدت چند دقیقه سیل کامنت ها خطاب به من سرازیر شد و از من توضیح خواستند که چطور به خودم جرات داده ام که به اساتید آنها ایراد بگیرم...
من مجبور شدم دوباره توضیحات ضروری را تکرار کنم و از یاران پرشور ص خواستم که اجازه بدهند تا اساتید و کارشناسانشان ص جوابم را بدهند...متاسفانه اساتید ص فقط برای اظهار فضل به گفتن و تشریح مطالبی پرداختند که مورد بحث من نبود و خیلی زود متوجه شدم که بحث با چنین افرادی سودی ندارد...و مبادله ی کلام به گونه ای انجام شد که من برای رهائی از این جدل عذر خواهی هم کردم و دوستی با چنان صفحه ای را لغو نمودم...
این بحث بیش از 244 ساعت طول کشید و بیشتر وقت من برای جوابهای بیهوده به آن حضرات سپری شد..ولی 2 نفر از اعضای این گروه تا آخرین لحظه مرا همراهی کردند و خوشبختانه بعد از این ماجرای زشت و تلخ دوستان ص من شدند...
تازه از این فلاکت رهائی یافته بودم که چشمم به ص دیگری در فیس افتاد که به اشعار حافظ و مولانا و سعدی و صائب نمره می دادند..
از دیدن این مطلب هم آزرده شدم..و زمانی که به آنها اعتراض کردم ..اولین جواب مشخص نمود که همان ادمینها و اساتید ص دیگری هم در فیس دارند و همان حضرات هستند..که باز با پرخاش و اهانت خود و یارنشان مواجه شدم...
تنها حرفی که به این گروه زدم ..این بود..آیا شما در حد نمره دادن به اقطاب شعر فارسی هستید؟
ساعتی بعد در مسیج خصوصی مسئول ص پیامی فرستاد و گفت...اگر این بحث را ادامه بدهی ترا افشا و رسوا می کنم...در جواب نوشتم..
می خواهی 120 جلد کتاب مرا انکار کنی؟؟؟که نمی توانی چون لیست کتابهایم در گوگل هست..
می خواهی بگوئی من چهره ی ماندگار نیستم..؟ که باز نمی توانی..چون فیلمش در یوتیوب است..
می خواهی شاگردی من به استاد شهریار را انکار کنی؟ که در این مورد آنقدر عکس و نوشته است..که جای انکار نمی ماند...
و زمانی که جواب طرف به من رسید که گفت...برای تو یک بدنامی و رسوائی ای پیش میارم که شعر گفتن و چهره ی ماندگاری یادت برود...
با شنیدن این تهدید فهمیدم که حریف چنین کسی نمی توانم بود...چرا که اینها حاضرند به خاطر حفظ ص و طرفدارانشان همه چیز و همه کس را قربانی کنند....درست مثل اتهاماتی که جمهوری اسلامی به زندانیانش می زند...
در این شرایط با شجاعت اعتراف می کنم که توبه کردم..از نظر من هرکس می خواهد شعر دیگران را به نام خودش منتشر کند...یا هر کس می خواهد به سعدی و حافظ و شهریار نمره بدهد..و یا هر شعر را با افاعیلی که دوست دارد تقطیع کند..یا حتی هرکس با نقاب هرچهره ی معروف فرهنگی مایل است پروفایلش را زینت بدهد...به من ربطی ندارد...چون من آبرویم را بیشتر دوست دارم..و نیز همانطور که گفتم....
توبه کردم....توبه کردم....توبه کردم
علیرضا پوربزرگ وافی
12/2/2017
....
چندی پیش به طور اتفاقی متوجه پستی در یکی از صفحات فراوان فیسبوک شدم که نشان می داد با هدف مسابقه ی شعر منتشر شده است..در مقام یک شاعر و کارشناس شعر که کارم بیشتر تصحیح دواوین شعراست..علاقمند شدم که مروری بر همان پست داشته باشم...پستی که پر از کامنت های شعری بود...اولین کامنت را که خواندم متوجه شدم شعر دارای اشکال وزنی ست..دومی و سومی هم همینطور...اما در زیر کامنتها بی آنکه اشاره ای به مشکل شعر ارسالی داشته باشند....ادمین یا ادمین های گروه شروع به تقدیر از نویسنده ی شعر کرده بودند..با دیدن این ایرادهای فاحش تصمیم گرفتم به ریشه ی مطلب مراجعه کنم...شعر متوسطی از یکی از ادمین ها نوشته شده بود..تقطیع شده بود...کلمه ی قافیه (به جای حرف قافیه) نوشته شده بود و....
در اولین نگاه متوجه ایراد تقطیع و مشخص نمودن حرف قافیه (روی) شدم و به احترام شعر و ادبیات متن موجه و محترمانه ای نوشتم و حرف قافیه را توضیح دادم و اشاره کردم که تقطیع ادمین ها اشتباه است...
در مدت چند دقیقه سیل کامنت ها خطاب به من سرازیر شد و از من توضیح خواستند که چطور به خودم جرات داده ام که به اساتید آنها ایراد بگیرم...
من مجبور شدم دوباره توضیحات ضروری را تکرار کنم و از یاران پرشور ص خواستم که اجازه بدهند تا اساتید و کارشناسانشان ص جوابم را بدهند...متاسفانه اساتید ص فقط برای اظهار فضل به گفتن و تشریح مطالبی پرداختند که مورد بحث من نبود و خیلی زود متوجه شدم که بحث با چنین افرادی سودی ندارد...و مبادله ی کلام به گونه ای انجام شد که من برای رهائی از این جدل عذر خواهی هم کردم و دوستی با چنان صفحه ای را لغو نمودم...
این بحث بیش از 244 ساعت طول کشید و بیشتر وقت من برای جوابهای بیهوده به آن حضرات سپری شد..ولی 2 نفر از اعضای این گروه تا آخرین لحظه مرا همراهی کردند و خوشبختانه بعد از این ماجرای زشت و تلخ دوستان ص من شدند...
تازه از این فلاکت رهائی یافته بودم که چشمم به ص دیگری در فیس افتاد که به اشعار حافظ و مولانا و سعدی و صائب نمره می دادند..
از دیدن این مطلب هم آزرده شدم..و زمانی که به آنها اعتراض کردم ..اولین جواب مشخص نمود که همان ادمینها و اساتید ص دیگری هم در فیس دارند و همان حضرات هستند..که باز با پرخاش و اهانت خود و یارنشان مواجه شدم...
تنها حرفی که به این گروه زدم ..این بود..آیا شما در حد نمره دادن به اقطاب شعر فارسی هستید؟
ساعتی بعد در مسیج خصوصی مسئول ص پیامی فرستاد و گفت...اگر این بحث را ادامه بدهی ترا افشا و رسوا می کنم...در جواب نوشتم..
می خواهی 120 جلد کتاب مرا انکار کنی؟؟؟که نمی توانی چون لیست کتابهایم در گوگل هست..
می خواهی بگوئی من چهره ی ماندگار نیستم..؟ که باز نمی توانی..چون فیلمش در یوتیوب است..
می خواهی شاگردی من به استاد شهریار را انکار کنی؟ که در این مورد آنقدر عکس و نوشته است..که جای انکار نمی ماند...
و زمانی که جواب طرف به من رسید که گفت...برای تو یک بدنامی و رسوائی ای پیش میارم که شعر گفتن و چهره ی ماندگاری یادت برود...
با شنیدن این تهدید فهمیدم که حریف چنین کسی نمی توانم بود...چرا که اینها حاضرند به خاطر حفظ ص و طرفدارانشان همه چیز و همه کس را قربانی کنند....درست مثل اتهاماتی که جمهوری اسلامی به زندانیانش می زند...
در این شرایط با شجاعت اعتراف می کنم که توبه کردم..از نظر من هرکس می خواهد شعر دیگران را به نام خودش منتشر کند...یا هر کس می خواهد به سعدی و حافظ و شهریار نمره بدهد..و یا هر شعر را با افاعیلی که دوست دارد تقطیع کند..یا حتی هرکس با نقاب هرچهره ی معروف فرهنگی مایل است پروفایلش را زینت بدهد...به من ربطی ندارد...چون من آبرویم را بیشتر دوست دارم..و نیز همانطور که گفتم....
توبه کردم....توبه کردم....توبه کردم
علیرضا پوربزرگ وافی
12/2/2017
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر